İlle de aşk, ille de umut

Öfkeyle yazmışım son yazımı. Öfke “asıl” duygulardan değil. Üstü örtülen, bastırılan başka bir duygunun yansıması. Bazen utanç, acı, çaresizlik; bazen hepsi ...

Bugün kasvetli şeyler yazmayacağım. Bugün, adet olduğu üzere değerlendirmeli bir yeni yıl yazısı.

Geçen yıl blog yazma performansım fena düşmüş. Yazılarıma baktım da, hala okuyan olması (varsa?) bir mucize...  Yine de vazgeçmiyorum. Yazmaya devam. 2016 yılında daha çok blog yazası yazar mıyım? Bilmem... GöreceğizJ

Benim küçük dünyamda 2015 çok güzel geçti. Yılın başında hep hayal ettiğim gibi denizin üstünde, bembeyaz, ışık ışık bir ev eklendi hayatıma. Yerleştim, çok sevdim!

Baharla yeni bir işyeri, yeni arkadaşlar, yeni güzel insanlar... İşyeri değiştirmenin en büyük kazancı!

Yazın başında yılın en güzel hediyesi; Gökçe girdi hayatımıza! Ben hala oldum. Dünya bambaşka göründü. Tarifsiz bir sevgi, masumiyet,  mutluluk, umut, hayatın anlamı ...

Sonbaharda memleketin hali oturdu yüreğimin üstüne. Bizim memlekette göğsünün sol yanını hep ağrır insanın ya bu defa çok yandı canım. Çaresizlik, öfke, umut, umutsuzluk, bitmeyen bir sarmal oldu. Bırakıp gitme üzerineydi gündem. Halbuki o ıssızlık duygusu gidene, gitmek isteyene, gidemeyene, gitmeyene de baki. Coğrafya kaderin bir parçası. Kaçış yok.

Kış gelmedi. Günler kısaldı, havalar karardı, botlar, kabanlar dolaplardan çıktı ama soğuk henüz henüz ucunu gösterdi.  

Bu yılın son demi, okulla beraber bir sınav telaşıdır yerleşti günlük düzenimizin baş köşesine... Başarı, başarısızlık, çalışma, emek, yetersizlik, hedef, sonuç kavramları bir kelimeye indi. Biz artık  hepsine birden “teog” diyoruz.

Uydurduğumuz düzenin gereği, yılsonu (ya da yılbaşı!) geldi.  Sokaklar ışıklandı, hediyeler paketlendi, yıl değerlendirmeleri, hedefler, sonuçlar, yeni planlar, dilekler, umutlar...

Benim hayatım aktı 2015’de. Hatırlayacağım akıp gitmek olacak.  Sonrası kitaplar, dergiler, inadına umut...

“Yeni” yıldan dileklerim çok! Ama asıl dileğim hayatın kendisi.  Barış, sevgi, sağlık, aile, dostlar, şans, para, cesaret, ille de aşk, ille de umut...

A story should have a begining, a middle and an end, but not neccessarily in that order.” Jean-Luc Godard


Kitap: The Catcher In The Rye/J D Salinger (Nasıl bu kadar geç kaldım! Mutlaka ama mutlaka!)