Kendini Sev(me)-Hangisini?

Kendimi çok sevmeye hazırım. Böylece başkalarını da sevebileceğim. ("İnsan kendini sevmeden başkalarını sevemez" şiarını takip edicem) Ve fakat hangisini?

Obsesif bir kadınım. İçimde rahat, huzur yok. Yok ocak lekeli, yok çamaşırlar birikti, yok ayakkabılar dağınık, yok ütü birikti diye ne huzur veriyorum ne huzur buluyorum. 7/24 evin içinde yeterince temiz, derli toplu olmayan yer arıyorum. Bolca buluyorum. Yüzüm asık, üstüm başım pespaye, işim hiç bitmiyor. Hep telaşlı, hep yorgunum. "Bi dur, bi rahat ver be kadın!" İyi de, o zaman sabah temiz tişört nereden bulacağız, okul eteği, kedilerin kumunu kim temizleyecek, zaten eve yorgunluktan tükenmiş gelen kuzucuğum bir de etek mi ütüleyecek? Şöyle tertemiz evde, çayımızı alıp güzel bir şeyler seyretmenin huzuru hiçbir şeyde yok!
Sıkıcı bir kadınım. Kalabalıklar, yeni insanlar bana göre değil. Kitaplar, sokaklar, yürüyüşler, filmler olsun bana. Bir kaç can arkadaşım, hep aynı kıyafetler, hep aynı renkler... Arada saçlarım değişir, gerisi hep aynı. Ama cesur kadınım. Korkusuz değilim ama korkularım durdurmaya yetmez beni. Yavaşlatır belki. Kendime olabildiğince dürüstüm. Bırakıp gidebilir, gittiğim yerden dönebilirim. Baştan başlayabilir, kimseye benzememeyi göze alabilirim. Sonu belli olan bu hayatta ihtimallerle dostum. Yılmaz, yorulmaz bir tarafım var var olmasına ama ikiz kardeşi "istersen hiç başlamasın" da hep benimle. Bazen neden bırak(a)madığımı bilmediğim mücadelelerin içinde bulurum kendimi, bazen bir türlü başla(ya)mam, bir adım at(a)mam. Gözümdem yaşlar gelip, nefesim kesilene kadar gülerim, saatlerce bağıra çağıra şarkı söylerim, bir kocaman tatlıyı yemekten once yerim. (Eğlenceli bir tarafım da mı var yoksa?) Bazen yanar içim ama hiç duman tütmez. Buzdan, taştandır zırhım. Sanki kılıç kesmez. Bazen gözümün yaşını durduramam. Kalbim sıkışır, titrer gönlümün teli. Her canla bir olurum, her sevinçle, her acıyla, her duyguyla... Öyle küçük bir kız çocuğuyum. Bazen kibir gölgeler görüşümü, bazen kıskançlık. Utanırım kendimden. Utanmadığım da olur. Aşık olurum, aşk olurum bazen. Sıcacık... An gelir kimseler erişemez yalnızlığıma. Buz gibi... Öfkem yıkar geçer; kimi zaman beni, kimi zaman en sevdiklerimi. Bazen dünyada öfkelenmeye değer ne var diye düşünür; hiç bir şey bulamam!

Daha böyle satırlarca yazarım. Hazırım kendimi sevmeye; ama hangisini?


"All I can do is to be myself, whoever that is." Bob Dylan