Bekleye bekleye gözümüz çıkan bayram, geldi-geçti bloggerlar. Hava, baharı yazı kıskandıracak gibiydi. Bir kurban bayramı klasiği olduğunda hemfikir olunanan sağnak yağmur bayramın ikinci günü gümbür, şakır indirdi. Yer, gök karıştı birbirine.
Baklavalar, börekler, sarmalar, kavurmalar, kalburabastılar, ... Artık evde kolay kolay pişmeyen ne varsa; bayram olunca emek emek hazırlanmış oluyor.
Bayramdan önceki günlerde evimin keyfini sürdüm. Kızımla uyandım, kahvaltı yaptım. Meditasyonum ütü, balkonların yıkanması, kitaplarım, dergilerim, ... Öyle zırnık hareketli, renkli, eğlenceli bir tarafı olmayan, düpedüz sıkıcı, yani kendim gibi günler geçirip pek mesut oldum. Öyle çamaşır suyuyla evi silirken suratında hazzın zirvesi ifadesi olan deterjan reklamlarındaki ev kadınlarını yürekten anlayarak...
Bir de bloggerlarım bayram tatilinin ilk günlerinden bir gece yarısı uyandım. Bunun hiç bir fevkaledeliği yok, elbette. Malum hanidir uyku benim can yoldaşım değil. Tuhaflık hissettiğim korku gibi şeydeydi. Korkmam ben yalnızlıktan, karanlıktan, gece yarısından, ... Korktum o gece. Korkununca küçücük hissediyor insan. Kendi değilmiş gibi. Hiç birşeye gücü yetmeyecekmiş gibi. Birisine sığınmak istiyor. Birisi kendisini korusun istiyor. Buna inanmak istiyor.
Korku gece yarısı, uykunun arasında, karanlığın ortasında insanı bulunca, tek sığınak dualar. Çocukken ezberlediğim bütün duaları hatırladım. Sırayla ve tekrar tekrar okudum bildiğim duaları. Korkuyu kovmalarını umarak. Koruyacaklarına inanarak.
İşe yaradı. Sığındığım dualar korudu beni. Uyuyakaldım sonunda. Sonraki geceler korkmadım.
Bayramda dualar vardı. Düşündüm; dua ederken koruyup esirgemek istediklerimi... Hayatımda olmayıp dualarımda yeri olanları. Kocaman bir balon düşündüm onların etrafında dua ederken. Onları herşeyden koruyacak bir görünmez kalkan. Ben onlar için dua ettikçe güçlenen bir kalkan. Her gece kalkanı sağlamlaştırmak için dua etmeye devam ediyorum. Beni de koruyan bir kalkan olduğunu umarak...
Grup: Editors
Kızım büyüyor bloggerlarım. Başlayamadığım, bitiremediğim şeyler aklımda dönüyor. Bir iğne deliği...
"Smile, darlin'. Life is still worthwhile. If you just smile...
No, it's too grotesque." Oh Dear Silva/Dawn French
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder