Dün en sevdiğim TV dizisi Desperate Housewives bitti. Telefonlara çıkmadım akşam. Enn sevdiğim diziydi. Bitti. Madurum bloggerlarım.
Her kahramının detay detay işlenmiş olması, en iyisinin ruhunun karanlık tarafı, en bencilinin fedakarlıkları, ... Kahramanların karton olmadığı, her seferinde ben olsam ne yapardım diye düşündüğüm dizimdi.
Dahası sonu pek hüzünlüydü. Ağladım utanmadan.
İtiraf ediyorum; ben Terminatör 2'nin sonunda da ağlamıştım. Eş dost arasında epeyce eğlence konusu olduydum.
Çocukluğum boyunca, her iki senede bir şehir değiştirip durduk biz. Çocukluğunu şehir şehir gezerek geçirenler ne demek istediğimi anlayacaktır. Her şehrin yabancısı olmak bir çocuk için zor deneyimdir. Herkesin kuzenleri, arkadaşları, akrabaları olur. Sokaklar anneannelerine, amcalarına, doğdukları eve, hastaneye çıkar. Bir sen yabancısındır. Tek başına.
Hızlıca fark edersin ki "iyi" öğrenciysen hayat daha az zordur. O yüzden mecburen çalışkan çocuk olursun. Önce öğretmen kabul ederse seni, beğenirse, diğerleri daha hızlı kabul eder... Ama günlerce sıranda tek başına oturman gerektiğini bilirsin.
O yüzdendir belki, yıllarca en sevmediğim şey yeni ortamlara girmek, yeni insanlarla tanışmak oldu.
Taaa çocukluktan yeni insanlarla tanışma deneyimi (!) sandığınız gibi bir kolaylık yaratmaz. Tam tersine, her kendine yer bulma çabası geçmiş olanların hepsini geri çağırır gibidir sanki. Bir tek sen yalnızmışsın, dünyanın geri kalanı eş-dost arasında gibi...
Sonra bir adım daha ileri gidersin. Bunu böylece kabul eder, öğrenirsin. Bilirsin ki sen yalnız olmayı da becerebilirsin. Öyle belli belirsiz bir kimsesizlikle yola devam edersin.
Sonra bir adım daha... Bütün yollar kendine çıkar. Kimsesiz değil kendinsindir. Kendinin en iyi halini bulur ve o olmayı seçersin. Benim bulduğum en kıymetli hazine budur blogger dostlarım.
Kimsesiz değilim. Yalnız hiç değilim. Kendimin en iyi haliyle her yerde ve herkesle birim.
Bugün bir toplantıda bir konuşma yaptım. Hiç tanımadığım, bilmediğim insanlar arasında... Konuşma sonrası beni çok mutlu eden şeyler duydum.
Kendimin en iyi halinde ben; neşeli, eğlenceli, komik ve keyifliyim.
Burada kalmaya niyetliyim.
"Koçluk kendi performansını en üst seviyeye getirmesi için kişinin potansiyelinin kilidinin açılmasıdır. Bu onlara öğretmekten ziyade öğrenmelerine yardım etmektir." Timothy Gallwey
23 Mayıs 2012 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder