Yeni yıl!

Şimdi, evimden epeyce uzakta, başka bir evde oturmuş, ne kadar mutlu olduğumu düşünüyorum. Mutluluk efsun gibi, buğu gibi, büyü gibi... Fark etmiyor, içinde kayboluyorsun...
Uzuun uzun uyuyorum geceleri. Deliksiz. Gün boyunca hiç birşey düşünmeden sokaklarda yürüyorum. Yorgunluktan bacaklarım sızlıyor. Soğuk burnumu sızlatıyor inceden. Sabah erkenden uyanıyorum. Kitabımı okuyorum, keyifle sessizlikte. Çayımı içiyorum yatakta. Mutluyum eni konu. Nasıl özlemişim...

Bu yıl şükretmeyi öğrendim ben. Şükrediyorum en derinden.

 En sevdiklerimle birlikteyim. Aile gibi, aşk gibi, mutluluk gibi, şans gibi... Heyecanlıyım, mutluyum. Yeni yıla gireceğiz. Şükrederek...

Tam benim gibi hissettiğiniz nice mutlu yıllar diliyorum.

"O taşlardan birine bir sır sakladık. Çok zaman geçti üzerinden, nice alametler birikti ama hala orada olmalı, bıraktığımız noktada. Bilmem bulan çıkar mı? Bulsa bile anlar mı?" Elif Şafak/Ustam ve Ben