Blogumda yazar mısınız?

Psikeart’ın bu sayısının konusu “hayalkırıklığı”. Tam da bunun üzerinde düşünürken… Artık biliyoruz, tesadüf diye bir şey yok. Her şey olması gerektiği gibi, olması gerektiği zamanda oluyor.

Ne olunca hayal kırıklığı yaşıyoruz? Hayaller gerçek olmayınca. Aradığın şeyi bulamayınca… Bulduğunun aradığın şey olmadığını anlayınca…
Başka?
Bir arkadaşım, son yazımda bahsettiğim şu beğenilme, sevilme ihtiyacı üzerine bir şeyler yazmış. Demiş ki; “Hep etraftaki en akıllı, en yakışıklı/güzel, en komik, en beğenilen kişi olmayı istiyorum. Hatta idealde şöyle olmalı; benim hiç bir şey söylememe, yapmama gerek kalmadan beni görüp hemen aşık olsunlar! Ama bil bakalım gerçek hayatta ne oluyor???”
Bayıldımmm yazdıklarına. “Sen yazmalıymışsın benim yerime, benden 1000 kere daha güzel anlatmışsın” dedim önce, sonraaaa birden “neden olmasın?!” dedimmmm!
Benim blogumda bir şeyler yazmaya ne dersiniz?  Sadece bir satır olur, kısacık bir şey olur. Uzun da olur. Şiir de olur. Ne isterseniz olur. İsim de yazabilirsiniz, imza atmayabilirsiniz, siz de bir takma isim kullanabilirsiniz. Olur mu?

Ev hanımlığım çakma olduğundan “misafir” sevmem ben. İadesi olur diye, misafirliğe de gitmem. O yüzden davetlerim en içtendir. Bloguma misafir gelmesini çok istiyorum.

Hadi gelin, lütfen…

Heyecanla bekliyorum, bakalım bana cevap veren olacak mı? (Olmazsa, psikeart’ı daha bir içli okurum, naapıyıımmm…)

Film: Roma'ya Sevgilerle (Woody Allen'in son filmi, çok nevrotik, çok eğlenceli)
Geçen hafta: Kızım okul gezisiyle Ankara'ya gidip geldi. Çok eğlendi. Sesi kısılmış geldi ama keyfi yerinde. Ben günleri zor saydım.
Arabama arkadan çarptılar (Ben aniden durmasam, iyiydi...)
Dövme tamamdır. Kiraz ağacı üzerinde bir kedi. Çok sevdim.
Rüya: Salvador Dali rüyamın bir kısmı yorumladığım gibi çıktı. Var bir büyücü hal bende.
Önümüzdeki hafta: Epeyce haraketli.
Çaba: İlk defa kurgusal birşey yazmaya çalışıyorum. Şimdilik bir türlü olmuyor.

"And now that you don't have to be perfect, you can be good." John Steinbeck